Tom, Rozdzial

 1     1, 10|        trzasnął go tak w pysk, aż rymnął łbem na oszkloną szafkę
 2     1, 11| przygarnął ją krzepko i z miejsca rymnął takiego oberka, aż dyle
 3     2, 21|     zajączek, któren na jej widok rymnął w zawieję, że go porwała
 4     2, 25|           i z tym słowem "Jezus!" rymnął na ziemię.~W końcu już i
 5     3, 32|        progi, a nie-jeden na ziem rymnął przed obrazami, w głos rycząc
 6     3, 33|          uśpionym jeszcze sadom i rymnął w gąszcze, że z wiśni posypał
 7     4, 37|           z niemałą mocą zawiał i rymnął w sad, że wszystko wokół
 8     4, 37|    uciekła ze ziemie?...~A Maciej rymnął na kolana, że to śpiewania
 9     4, 43|          Łapę drzemiącego w sieni rymnął do sadu, pies pognał, a
10     4, 44|     grzmotnął go łbem, jaże chłop rymnął na ziemię, zadarł ogona