Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |     przytłumione martwotą i pustką pól, i ciszej, trwożniej
 2     1, 6 |  cała była na kapuśniskach.~Pustka leżała na błotnistej, rozmiękłej
 3     2, 13|      nic ino ta przeogromna pustka biała i martwa, zastygła
 4     2, 14|     ta cichość zmartwiała i pustka nieprzejrzana!~- Żeby choć
 5     2, 25|  smutek wiał światem całym, pustka była naokół i cichość w
 6     3, 29|     za Bóg zapłać siedźcie. Pustką przecież ta izba stoi! Z
 7     3, 30|    dziwnie smutna cichość i pustka; dzień się powlókł wolno,
 8     3, 30|     ku polom zieleniejącym. Pustką zarówno stojały opłotki,
 9     3, 31| sobie ostawione.~Na wsi też pustką wiało, bo czas się zrobił
10     3, 31|   przez to całe dni stojały pustką, pod strażą tylko staruch,