Tom, Rozdzial

 1     1, 11|       Boryna do Jagny skoczył, przygarnął ją krzepko i z miejsca rymnął
 2     2, 16|       to był w jesieni chorego przygarnął, wykurował, ochraniał, żywił,
 3     2, 20|      bociek, Witek go jesienią przygarnął, bo ostało ptaszysko, wykurował,
 4     2, 23|        na wystających węgłach, przygarnął ją mocno i otoczył ramionami,
 5     2, 25|   lasów i z szumem bił w sady.~Przygarnął ją do siebie mocno i zaczął
 6     3, 27|        o całym świecie, gdy ją przygarnął do siebie krzepko, niby
 7     4, 39|   nawet z bekiem do rąk, to ją przygarnął do piersi, a pocałowawszy
 8     4, 40| radością.~- A ja, Hanuś! Ja! - przygarnął ją mocno do piersi, a przytulał
 9     4, 40|      Chodźże, głupia, chodź! - przygarnął ją tkliwie, po bratersku. -
10     4, 41|     czy co?~Pochwycił ją wpół, przygarnął krzepko i całując namiętnie