Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |    łkaniem... tajemnicą pełną przerażenia i zamętu - aż stado wron
 2     2, 18| przenikliwie, że zmartwiała z przerażenia i dopiero po chwili zaczęła
 3     2, 19|   strach śmiertelny, dygocące przerażenia i rozpaczliwa, żalna niemoc...~
 4     2, 23|     się bezsilnie w samą głąb przerażenia i dusza drętwiała, przywalona
 5     2, 24|   strwożony, zadygotał cały z przerażenia, nie mógł się przemóc, a
 6     2, 25|       jego głosu, zamierała z przerażenia, bo widziało się jej, że
 7     3, 28|        ruchać się nie mogąc z przerażenia, wargi jej latały niby we
 8     3, 29|  Jezus Maria!...~Zmartwiała z przerażenia.~- Przyleciałam po was,
 9     3, 34|     ludzie jaże się żegnali z przerażenia. A nim słońce zaszło, z
10     4, 47|       chociaż sama była pełna przerażenia i żałości, jęła go uspokajać