Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |  skręcił papierosa, zapalił i ponuro patrzył przed się...~Nie
 2     2, 13|    dłonią nagrzewaną, patrzył ponuro w ogień i wzdychał; stary
 3     2, 21|      Nie odrzekła, zapatrzona ponuro w mątwę nocy i kurzawy,
 4     2, 24| chleba jak tego psa - mruknął ponuro.~- Jeszcześ taniej nas i
 5     2, 25|      wolno, bezustannie a tak ponuro, aż strach padł na serca,
 6     2, 25|     urągliwie.~A tak patrzyli ponuro i zawzięcie, że ksiądz się
 7     3, 28|    swój koniec ma! - szepnęła ponuro Hanka naciągając zapaskę
 8     3, 30| stojał nieporuszony i w ogień ponuro patrzał.~- Psiekrwie paroby
 9     4, 41|    nagle i oczy zaświeciły mu ponuro.~- Zmora ta moja sprawa,
10     4, 41|       a gospodarze! - mruknął ponuro chłop, nie przestając obrąbywać