Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        przepadł i światła wkrótce pogasły.~Na niebo wtaczał się zza
 2     2, 23| nieprzeniknioną, blade światłości pogasły, noc jakby przymknęła powieki
 3     2, 25|         widziało, jakoby na wieki pogasły wszelkie światłości; nawet
 4     2, 25|       zimny wiatr powiał, brzaski pogasły, świat ściemniał i drobny
 5     2, 25|           już było późna, światła pogasły w izbach, cichość padła
 6     3, 32|         skądciś zawiał, że świece pogasły, chorągwie zatrzepały i
 7     3, 32|            Bo nawet głosy ludzkie pogasły i cała procesja wsiąkała
 8     3, 36|      zaszedł, wszelkie światłości pogasły, że cały świat oślepł nagle
 9     4, 37|      gęsta ćma przywaliła ziemię, pogasły gwiazdy, schmurzyło się
10     4, 48|           Wzdychałeś, że dziw nie pogasły świece! - pytał go proboszcz