Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     nasza krowa, a ona nawet nie obaczy.~- To la Magdy wytnij jaką
 2     1, 3 | wniebogłosy.~- Wielmożny sąd sam obaczy, czyje ono; o, ten ci sarn
 3     1, 6 |        na was... jeszcze kto nas obaczy... idźcie...~- A przyjdziesz?~-
 4     3, 28|        że pół wsi się zbiegnie i obaczy, coś ty za ptaszek! - groziła.~
 5     3, 31|             Mój Jezu! kiej on go obaczy? kiej?~- Niezadługo, ja
 6     3, 34|         przyjdą, niech cała wieś obaczy, co się wyprawia! Wstyd
 7     3, 34|          z procesją i jeszcze go obaczy i pozna - przestrzegała
 8     4, 38|          ta wiele! któren dziada obaczy, to w niebo pilnie patrzy
 9     4, 40|        zarazem, bo i tym, co się obaczy i poczuje, czego się dotknie
10     4, 46|     przede mną...~- A bo prawda! Obaczy nas kto i gotowe nowe plotki.~-