Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         nawet pomilkli, cichość niezgłębiona objęła wieś całą i stworzenie
 2     1, 4 | przesłoną powlekały nad wodami. Niezgłębiona cichość nocy jesiennej przejmowała
 3     1, 9 |      poglądali w dal omroczoną, niezgłębioną...~- Każdy umiera! - wzdychali
 4     2, 13|      lękliwe oczy na północ - w niezgłębioną topiel chmur...~- jeszcze
 5     2, 23|   śniegi, w noc bezgwiezdną i w niezgłębioną cichość pól przemarzłych.~
 6     4, 37|      wszelki ruch i zwaliła się niezgłębiona cisza nocy, wnet jął ich
 7     4, 38|      szeptem.~Noc była głęboka, niezgłębiona cichość obtulała świat,
 8     4, 40|      wywarte, ale wszędy leżała niezgłębiona cichość śpiku. Pietrek chrapał
 9     4, 40|    pamiętał, Jantoś - jęknęła z niezgłębioną wdzięcznością.~- Ba, żeby
10     4, 48|       tym świątkiem i modli się niezgłębioną wiarą miłowania.~- Powiedz,