Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |          że środkiem i z trudem niemałym a baczeniem można było przejechać,
 2     3, 26|      krzyknęła tamta z wydziwem niemałym.~- Dyć żywie jeszcze, gospodyni!
 3     3, 28| krzyczała na nią.~Z żalem juści niemałym leciała w podwórze, całą
 4     3, 30|  święconego. Józka. tymczasem z niemałym piskiem pucowała dzieci,
 5     3, 33|        go na kolanach i znowu z niemałym trudem próbowała odczytywać.
 6     3, 33|     kwiatowy, to stado wróbli z niemałym wrzaskiem spadało z drzew
 7     4, 37|        ciżbiła się cała wieś, w niemałym smutku a cichości idąca.~
 8     4, 39|       Dominikowej i przejmowały niemałym lękiem, a głównie jednak
 9     4, 43|        za nimi Witek z krzykiem niemałym, z czego uczynił się taki
10     4, 45|    przeprowadzały ich wiernie z niemałym jazgotem i docieraniem.~