Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |       skibę ostatnią już o gęstym mroku, a wracając do dom obzierał
 2     1, 9 |        topolami ku cmentarzowi; w mroku, co był już przytrząsł świat
 3     2, 16| wynędzniały, że łacno nawet w tym mroku dojrzała, a te jego wielkie,
 4     2, 21|   opleśniałej miedzi, majaczące w mroku szarozielonych sklepień
 5     2, 25|      trwożne, przytajone drgały w mroku kiej ten brzęk pszczelny.~
 6     3, 29|     roztrzęsionym kurzu mącznym i mroku nie mógł jej odnaleźć: schowała
 7     3, 30|         parskania roznosiły się w mroku, a pod dzwonnicą czerniały
 8     4, 39| najgorszych przypuszczeń.~O samym mroku jakiś wóz przystanął przed
 9     4, 43|            Rocho, siedzący kajś w mroku, tłumaczył szeroko, co by
10     4, 45|       kieby ten promień gasnący w mroku, jeszcze se śnił o dniach