Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    tego było, żeby śpik nie morzył i język nie zasechł...~Boryna
 2     1, 12| Choć markotny był i śpik go morzył, zaniósł mu pełne wiadro
 3     2, 15|  orzeźwić nieco, bo śpik go morzył. Drzwi wychodne prowadziły
 4     2, 16|   było takich, których śpik morzył z gorąca.~A dopiero przed
 5     3, 30|     żydy woził, tak go śpik morzył.~- Idźcie do dom, bo tam
 6     4, 37|     jej widziało, jakoby ją morzył ciężki śpik i zmora dusiła,
 7     4, 37|     kolację, to chocia śpik morzył każdego, a nikt się z izby
 8     4, 38|  coraz ogniściej, jaże śpik morzył, że już niejeden srodze
 9     4, 38|  się spokoiło, śpik z wolna morzył ziemię i obtulał ją ciepłą
10     4, 45|   bo ją rozbierało gorąco i morzył śpik, że ledwie już mogła