Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |   kącie na podłodze, od oczów ludzkich, i płakał rzewnymi, sierocymi
 2     1, 9 |       posępnie, a echa płakań ludzkich, skarg, krzyków bolesnych
 3     1, 10|     mu się przypominało gadań ludzkich. - Jakże, rodzony syn powieda,
 4     2, 15|     było jeno z wierzchu, dla ludzkich oczów, bo na wnątrzu całkiem
 5     2, 24|       Jagna nie drażnili sobą ludzkich oczów, to wpadli w niepamięć
 6     3, 32|    się w gąszcz wywodzili, od ludzkich oczu, zaś dzieuchy spłonione
 7     4, 38|      nim, bych się chronić od ludzkich oczów.~- Hanuś... a dyć
 8     4, 40| spokojnością.~- Jeno la oczów ludzkich taka spokojna. Żeby się
 9     4, 45| miejsce sposobne... z dala od ludzkich oczów... juści...~- Żeby
10     4, 49|       jakby tej ziemie i tych ludzkich siedlisk.~Buntował się jeszcze,