Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |     wyżalić, nic... sam jak ten kołek; sam o wszystkim myśl, sam
 2     1, 8 |    probować, czyby się nie dało kolek ugrabić.~Stary pozostał
 3     2, 24|     uzuchwalił, że wyrwał jakiś kołek i wszedł w obejście gotowy
 4     3, 27| wspominań!~A teraz jest jak ten kołek, sama, nikt jej nie podpatruje,
 5     3, 31|   takusieńka jako i wy: niechby kołek, bele w czapie na bakier,
 6     3, 32|      świecie sama jest jako ten kołek!... - Tyle co może Antek!... -
 7     3, 33|        Wójtowa, chyciwszy jakiś kołek, na drogę wypadła i docierając
 8     3, 36|   wstecz czasu, wyrywał z płota kołek i ująwszy go oburącz kiej
 9     3, 36|       uderzył co bądź, wypuścił kołek bezradnie.~Za brogiem, od
10     4, 45|    zarazy. Juści, nowe sitko na kołek, szczęściem, co z Jasiem