Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   Pogładził ją po nozdrzach, aż klacz położyła mu łeb na ramieniu
 2     1, 3 |        jej bok zawalany. - Tyla klacz, że już do ogiera czas,
 3     1, 8 |     nich parę, że jaż ha!~- Ino klacz poniesie, bo ogier, widzi
 4     1, 10|       ją szukać, rychło w czas. Klacz ma ze dwadzieścia roków,
 5     1, 12|       Józia - rzekł po chwili - klacz postękuje jakoś i pokłada
 6     1, 12|          zawołał przytomniejąc.~Klacz zarżała przeciągle i rzuciła
 7     3, 32|    jakby po nową zgryzotę - ano klacz obgryzała pusty żłób, a
 8     3, 32| Skarżyła się tak żałośnie, jaże klacz zarżała ku niej, targając
 9     3, 33|       po konie: gniady leżał, a klacz się pasła; były tam, gdzie
10     4, 45|  dziedzic głaszcząc niespokojną klacz~- A dopieka, za jaki tydzień