Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      drzeć się do niego przez gęstwę ludzką, aż jej chustka spadła
 2     2, 13|   głosy darły się ostro przez gęstwę, raźno, hukliwie. Wieś jakby
 3     2, 16|     wiedząc, cisnął się przez gęstwę uparcie, aż dostał się obok
 4     2, 19|       mocno przepychali przez gęstwę i rznęli prosto do szynkwasu,
 5     2, 19|      jeno ujął ją mocno wpół, gęstwę roztrącił, wywiódł w koło
 6     2, 24|     pobok niej na czoło przez gęstwę rozwścieklonym, huczącym
 7     2, 25|   cicho, kiej ten bór zbity w gęstwę i zasłuchany w głosy, jakie
 8     2, 25|    się wybrała i zwarła się w gęstwę kieby w ten zagon długi,
 9     4, 37|     do sadu i zaszywszy się w gęstwę, siedziała tam całe godziny
10     4, 38| ledwie się przeciskając przez gęstwę wozów i koni, ale żaden