Tom, Rozdzial

 1     1, 12|    obrzeźnych i tak utopiony w ciemnicy, że ledwie ku środkowi wyleniał
 2     1, 12|       coraz gęstszych, w ciszy ciemnicy ogłuchłej i ślepej jeszcze,
 3     1, 12|        nieco, wychylał duszę z ciemnicy, podnosił z niepamięci,
 4     2, 13|       i rozstajów zgubionych w ciemnicy, łopotów jakichś lotów,
 5     2, 14|  widziała nic i szła już w tej ciemnicy nagłej a bolącej; Jezus!
 6     2, 21|   borów dalekich czy też z tej ciemnicy nieprzejrzanej szły jakieś
 7     2, 22| głęboką żyjesz, człowieku...~W ciemnicy, człowieku, orzesz żywota
 8     2, 23|    czasami z nagła spod zwałów ciemnicy wybłyskiwały widmowe bladości
 9     2, 23|       wnet i całkiem zginęły w ciemnicy, aż nagle rozległ się krótki,
10     4, 37|    śpiku i jakby na samym dnie ciemnicy, tylko jedna Borynowa izba