Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |     przypiął się plecami do brogu i udawał, że śpi, choć mu
 2     2, 14| głębi za szopą ostry szczyt brogu. Jakby jej wrosły nogi w
 3     2, 17|     wybieżenia za dom... do brogu... Ale nie mogła się zdecydować,
 4     2, 23|      posłuchał i skoczył do brogu, przytkał wiązką dziurę...
 5     2, 23|      ogarniając całą ścianę brogu...~Boryna zaś przygięty,
 6     2, 23|   Rzucił się wtedy stary do brogu, ale już i Jagny nie było,
 7     2, 23|    biegał z widłami dookoła brogu że kiej zły widział się
 8     2, 24|   ciżbą się gęstwili wpodle brogu, że ino czerwieniało na
 9     2, 24|     ich sam Boryna złapał w brogu i tyle co rozegnał, a tu
10     3, 32|   polną drogą, kaj tuż przy brogu leżały czarne, przesiąkłe