Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      puch się rozwiał po izbie białym tumanem. Uspokoiła ją rychło
 2     2, 21|   gotującym się, przepełnionym białym wrzątkiem, rozkipionym,
 3     3, 27|  niebie pasły się stada chmur, białym, wełnistym barankom podobne,
 4     3, 32| postronki leżały potrójnie nad białym czołem, zwisając jeszczek
 5     3, 32|       tysiącami oczu, i płacze białym, wonnym okwiatem po rozchwianych,
 6     3, 36|     domy stały jakby ogarnięte białym płomieniami; wszystko zdawało
 7     4, 38|      póki nie bedzie czarno na białym. Zawżdy się naszą krzywdą
 8     4, 41|  miedzy spacerował proboszcz w białym obleczeniu i z gołą głową,
 9     4, 43|   puszczać ostatnią parę w tym białym, rozmigotanym wrzątku, przyćmiło
10     4, 48|        szaty, w czepcu o sutym białym zburzeniu nad czołem, w