Tom, Rozdzial

1     1, 2 |           i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.~- Jezu! to z ciebie
2     1, 4 | Podniesienia.~Patrzyli na niego ze zdumieniem i zgrozą, a z często gęsto
3     1, 4 |          nieco, jeno ze strachem a zdumieniem słuchał, jako całego rubla
4     1, 7 |            często na wędrownika ze zdumieniem, że to taki człowiek jak
5     1, 10|           rano przy śniadaniu i ze zdumieniem zobaczył kowala wchodzącego
6     1, 11|            kątach, przycichli i ze zdumieniem poglądali, a on niezmordowanie
7     2, 14|           i wilki się pokazują.~Ze zdumieniem spojrzeli na Kłęba.~- Prawdę
8     2, 18|          tak nakazująco, że się ze zdumieniem rozglądała po oborze...
9     2, 19|         ogarniał, obzierała się ze zdumieniem, jakby poratunku szukając,