Tom, Rozdzial

1     1, 4 |     zmiłowanie.~A potem cichość zapadła, cichość rozmodlenia i serdecznej
2     1, 5 |         cna, jakby się w ziemię zapadła; jął więc odszukiwać Antka;
3     1, 6 | wszystkim, nawet o sobie samej, zapadła w takie prześwięte bezczucie,
4     2, 23|      jakby przymknęła powieki i zapadła w głęboki sen, wiatr przemknął
5     3, 26|   nadziwowali.~Zaś kiej już noc zapadła, że nawet i zorze grające
6     3, 27|       się na wieś. ~Noc wkrótce zapadła ciemna, chmurzyska przysłoniły
7     3, 29|    zdążyła i chałupa się za mną zapadła... Jeszczem i myśli nie
8     4, 47|      kajś, w jakoweś dalekości, zapadła jakby w głęboką duszną modlitwę,
9     4, 49|   szeptów, a gdy już ciemna noc zapadła, wszyscy zmówieni zeszli