Tom, Rozdzial

1     1, 5 |    jakoby pieśń zimy śpiewając żałosną.~Południa były słoneczne,
2     1, 9 |      uchem pochwycił tę dziką, żałosną wrzawę krakań, podobną do
3     1, 9 | wielkim sercem, bijącym skargą żałosną...~Ptactwo płynęło wciąż,
4     1, 11|     śpiewały tą nutą ciągliwą, żałosną i płakaniem kiej rosą osnutą;
5     2, 18|       szarzały posępnie, jakaś żałosna, zmęczona cichość przygniatała
6     2, 25|        się w śniegach kieby ta żałosna krew lasu.~A wokół nad porębą,
7     3, 27|       na skrzypicach taką nutę żałosną, aż się im na płacz zbierało;
8     4, 37|   oknami i ciągnęli tę długą i żałosną nutę litanii, jaże się widziało,
9     4, 48|  zrywała się ze spiekłych warg żałosna skarga.~- I za co to wszystko,