Tom, Rozdzial

1     1, 5 |      ino uśmiechał się na te wyrzekania i znowu spytał o Jasia...~-
2     2, 19|    go bolesny płacz i głośne wyrzekania, pod figurą, stojącą przed
3     3, 27|     czas na długie lamenty i wyrzekania, kiej tylachne gospodarstwo
4     3, 27|     ta nie ustająca litania, wyrzekania, a nikaj żadnego parobka,
5     3, 27| lamenty, dziecińskie płacze, wyrzekania i te wzdychy, i ta żywa
6     3, 27|    dziadowski, rozlegały się wyrzekania i żądza odemsty pleniła
7     3, 32| ledwie już łzy wstrzymując a wyrzekania i wlekła się jako ta chmura
8     3, 33|      wiater w oczy!...~Ale i wyrzekania a biadolenia też nic nie
9     4, 42|       to płacz, to złoście i wyrzekania ! Loboga !~Mamrotał przypinając