Tom, Rozdzial

1     3, 30|       Zmartwychwstania. Słońce wyniesło się zarno od wschodu i zagrało
2     3, 32|      już nadchodził, niebo się wyniesło, jakby wzdymając w rozzłoconą,
3     3, 33|       ledwie co na parę chłopa wyniesło się nad wschodem i z boku
4     3, 35|     leżących pod ścianą; kilku wyniesło fuzje, to za kamienie chwytało,
5     3, 36|      ślady nóg.~Zaś nim słońce wyniesło się nad wieś, już całe łąki
6     4, 37|       wsi, to ledwie co słońce wyniesło się chyla tyla nad chałupy,
7     4, 37|     słońce czerwone i ogromne, wyniesło się nad świat, ogarnęło
8     4, 40|  pomilkły.~Słońce już się było wyniesło galancie i mgły opadły do
9     4, 49| dawnego, ale skoro jeno słońce wyniesło się na parę chłopa, to jakby