Tom, Rozdzial

1     2, 18|      kobylicy i podszedł do okna wyjrzeć, ale na świecie była taka
2     2, 20| miarkował udając, że wstał oknem wyjrzeć albo czy drzwi pozamykane.~
3     2, 22|       Rocho i że nikt nie chciał wyjrzeć, sam poszedł na dwór, by
4     2, 25|     wycinki a flagi, iż na świat wyjrzeć było nie sposób; co dnia
5     3, 27|       dnia, polazła do przełazu, wyjrzeć w pola na oziminy.~Zaczęła
6     3, 31|      gęsi popaść albo za krowami wyjrzeć. Kaj się to znowu Jagna
7     4, 41|   nasłuchując.~- Ktoś obcy! Trza wyjrzeć.~A tyla co jeno wyszedł,
8     4, 43|       spiekłych sadach bojąc się wyjrzeć choćby do ogrodu, ale jakoś
9     4, 44| zakrzyczał srogo wójt i poleciał wyjrzeć ze smętarza, że to leżał