Tom, Rozdzial

1     1, 11| siarczyściej; już się niejedni wstrzymać nie mogli, bo same nogi
2     1, 11|         że rzewliwego płakania wstrzymać nie mogła; krzyknęła na
3     2, 20|         ani go wyprzedzić, ani wstrzymać!~Zima wciąż była sroga,
4     2, 25|    bych jeszcze jaką niedzielę wstrzymać abo i dwie, i zwiesna całkiem
5     2, 25|      nań Stacho Płoszka, by go wstrzymać, bo już naród zaczął przed
6     3, 28|      chałupy, że już nie mogąc wstrzymać, zaglądała do chorego, to
7     4, 37|   drzwiom, Józka nie mogąc już wstrzymać, krzyknęła:~- Ociec! Laboga,
8     4, 39|       go rozeźliły, że się już wstrzymać nie poredził i powiedział
9     4, 47| rozstaniu nie poredził się już wstrzymać i rzekł ze złym prześmiechem :~-