Tom, Rozdzial

1     1, 10|      Ścierwa! - ale żarły go te wspominki jak ogień...~A gdy Józia
2     2, 13|         osowiały i przeżuwał te wspominki kiej oset kolący a gorzki.~
3     2, 13|     czego doczekiwać? Już go te wspominki przeżarły, że dusza na wiór
4     2, 17|            to potem inne, dawne wspominki przychodziły... spotykania
5     2, 17| zniesłaby tej złości, gdyby nie wspominki o Antku i o jego dobroci!~
6     3, 26|          Wyprostowała się na te wspominki, a po wynędzniałej twarzy
7     3, 27|    coraz częściej nawiedzały ją wspominki o Antku.~Prawda, jako pod
8     3, 36| Skołtuniły mu się naraz w mózgu wspominki jakichś robót, to sprawy
9     3, 36|   garściach, jeno że wciąż nowe wspominki popychały go znów gdzieś