Tom, Rozdzial

1     1, 6 |         moja... - mówiła cicho, wsparła czoło na kądzieli i zapatrzyła
2     1, 10|        nowym, ogromnym płaczem, wsparła się o okap i jęła zalewanym
3     2, 13|  uciekła do krów, za przegrodę, wsparła się na żłobie i cicho chlipała,
4     2, 14|   głowie kołowało, kołowało, aż wsparła się o jakieś drzewo nad
5     2, 14|     skrzytwiała Hanczyna dusza. Wsparła głowę na kółku, opuściła
6     2, 21| Opuściła na te słowa wrzeciono, wsparła głowę o przęślicę i zadumała
7     3, 34|    ciężarem, i dojrzawszy ludzi wsparła się brzemieniem o drzewo.~-
8     4, 37|        mogła jeszcze zrozumieć, wsparła się o ścianę, gdyż się jej
9     4, 39|    tknęło jakieś postanowienie, wsparła się o ścianę i pomyślawszy