Tom, Rozdzial

1     1, 6 |        na furkoczące po podłodze wrzeciono.~- Gospodarz na całą wieś,
2     1, 6 |          a prawą puszczała w wir wrzeciono, że z warczeniem, kieby
3     1, 8 |          naglądała - przędła, aż wrzeciono turkotało w powietrzu, nawijała
4     1, 8 | wyciągnęła długą nić, zwinęła na wrzeciono i cicho, trochę z obawą
5     1, 11|       kłąb zwarli i jak to pełne wrzeciono po izbie wili - że ino wicher
6     2, 19|      kręciło w kółko kieby jedno wrzeciono, od którego bił ogromny
7     2, 21|             Opuściła na te słowa wrzeciono, wsparła głowę o przęślicę
8     2, 21|     dzisiaj, nitka się rwała, to wrzeciono wypadało z palców, bo coraz
9     3, 36|     motał się w one złudy jak to wrzeciono w nić uciekającą wiecznie,