Tom, Rozdzial

1     1, 2 |         łyżką, skrzybiąc mocno o wręby i spozierając czasami przed
2     1, 12|          ino łyżki skrzybotały o wręby i szkło brząkało w kolejkach.~
3     2, 13|       polami, sady były pełne po wręby płotów, staw całkiem zginął
4     2, 16|        więc ino skrzybot łyżek o wręby się rozlegał i mlaskanie -
5     3, 29|         tęskliwe oczy, aż po owe wręby wsi i borów, niedojrzanych
6     3, 29| cieniuśką, białą płachtą, której wręby oblepiła Jagusia szerokiem
7     4, 38|         napełniły się narodem po wręby.~Jechali bowiem i jechali
8     4, 38|      darmo szuka i w nieprzebyte wręby bije żałośnie.~Żarło ją
9     4, 49|     nałożony świńskim nawozem po wręby desek i zaprzężony we dwie