Tom, Rozdzial

1     2, 19|          ciągnął a ocyganiał, co ino wlazło. A pobok nich stojał Bartek
2     2, 22| powstrzymywał, a pytą wokół prał, co wlazło, i krzykał:~- Nie znalazłaś
3     2, 22|            sprał go wtedy kozicą, co wlazło, i przymusił; koń robił,
4     2, 22|         znowu wyklinać i bić, co ino wlazło! Robiła też w, niego potem,
5     3, 27|              roznosi...~Sklął ją, co wlazło, i poniósł się na wieś. ~
6     3, 28|              mówię, ino co mi w uszy wlazło...~- I u Kozłowej leży!
7     3, 32|        ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła
8     3, 32|          dalejże prać batami, co ino wlazło. ~Kulasy byłby sobie połamał
9     3, 32|         nawydziwiała nad nią, co ino wlazło, i jęła cudeńka wygadywać