Tom, Rozdzial

1     1, 1 |        po portkach, bo zostaje!~Uśmiechnął się, bo jakoż po bacie prawa
2     1, 1 |        się śmielszy.~Ksiądz się uśmiechnął dobrotliwie i zaraz znowu
3     1, 10|         rzucił skromnie kowal i uśmiechnął się chytrze.~- Jeszcze ja
4     1, 10|            robotę... juści... - uśmiechnął się domyślnie, zrzucił kapotę
5     2, 14|   położyła przed nim pieniądze, uśmiechnął się przyjaźnie, rozjaśnił
6     2, 18|       się, mnie psy nie gryzą - uśmiechnął się dziwnie i gładził tulący
7     3, 29|    bojała pytać.~Rocho się jeno uśmiechnął, ale odchodząc powiedział:~-
8     4, 38|         na nią jeszcze z proga, uśmiechnął i wszedł do sieni.~W karczmie
9     4, 45| wlepiając w niego ciężkie oczy.~Uśmiechnął się i spróbował mówić swobodnie,