Tom, Rozdzial

1     1, 1 |  głowach... to włóczono role i tuman szarego, przesłonecznionego
2     2, 13|       cudną, w ten oślepiający tuman, a w końcu nie było już
3     2, 15|     dygotał bezustannie, szary tuman pyłów mącznych przysłaniał
4     2, 21|     Antkowym przeniewierstwie; tuman się w niej kłębił, pełen
5     3, 33|        nad żytami wisiał płowy tuman kwietnej kurzawy; staw polśniewał
6     4, 41|  zwijała się kole chleba, jaże tuman mąki zapełnił izbę i buchał
7     4, 45|    drodze od lasu podniósł się tuman kurzawy i toczył się ku
8     4, 47| utrudzony, twarz grążyła się w tuman wiecznego zmierzchu, wypuściła
9     4, 48|    spotykań, a jakiś słoneczny tuman niepojętej rozkoszy przysłonił