Tom, Rozdzial

1     1, 3 | coraz krzepciej na kraty, aż trzeszczały; gwar zrazu cichy podnosił
2     1, 7 |     któren ściskał, aż żebra trzeszczały , i tak całował, że całkiem
3     1, 9 |  było narodu gęsto, aż żebra trzeszczały przy stole, gdzie organista
4     2, 13|   wrzaski, te wycia!~Chałupy trzeszczały, bo raz w raz wichura parła
5     2, 15|    krzykiem pod tartak, piły trzeszczały bezustannie, jednako, jakoby
6     2, 15|    długie pracować, aż gnaty trzeszczały i każda żyła z osobna pruła
7     3, 28|      gonić, wiejba, aż dachy trzeszczały, chmurzyska opite deszczem,
8     3, 34|     mig zapchała, jaże płoty trzeszczały, i niejeden we staw zleciał
9     4, 38|   tak go napchał, jaże żebra trzeszczały, a cięgiem jeszcze przybywali