Tom, Rozdzial

1     2, 13|    uczyniła głucha, przygasły światłości, sine oczy wód pomdlały,
2     2, 13|     jakoby wszystkie gwiezdne światłości, zakrzepły w szron i starte
3     2, 17|      mroczno było na świecie, światłości gwiezdne pomdlały w mętnym
4     2, 23| wiadomo gdzie, jak te pomarłe światłości gwiezdne.~Ale oni oślepli
5     2, 23| gąszcz nieprzeniknioną, blade światłości pogasły, noc jakby przymknęła
6     2, 25|     na wieki pogasły wszelkie światłości; nawet z wieczora mało w
7     3, 26|      nieobjęte morze weselnej światłości.~Mgły kiej wonne dymy z
8     3, 29|      drzwi biła szeroka smuga światłości.~Wkrótce zaturkotały pierwsze
9     3, 36|     księżyc zaszedł, wszelkie światłości pogasły, że cały świat oślepł