Tom, Rozdzial

1     2, 23|  siebie, aż przejął ich taki straszny dygot żądzy że zwarli się
2     2, 23|        Boryna zaś przygięty, straszny kiej trup, czatował z widłami
3     2, 25|  stał świat otwarty, ale tak straszny, tak nieprzenikniony, tak
4     2, 25| zagonach; krzyk się podniósł straszny i taki zamęt, taki wir,
5     2, 25|     uciekali ze strachem, bo straszny był, umazany ojcową krwią
6     4, 37|    ojcowego trupa.~Wrzask ci straszny podniosła, zbiegli się wnet
7     4, 37|      się otwierać, kieby ten straszny, nigdy nie zapełniony dół,
8     4, 38|     w sercu wzbierał wrzący, straszny szloch.~Nie wiada, laczego
9     4, 49|      tymczasem na wsi nastał straszny czas sądu i kary, że już