Tom, Rozdzial

1     1, 11|         Gwar przycichł, organista stojący odmawiał w głos modlitwę -
2     1, 12|        Poczekaj no! - wołał Roch, stojący przy węgle od podwórza,
3     2, 18|      prawie i pociągnął pod bróg, stojący zaraz za drogą.~Ale nie
4     2, 20|          zrywając się, bo bociek, stojący przy skrzyni nieruchomo,
5     2, 24| wyrachowanie.~Zmiarkował to Rocho stojący z Kłębem na uboczy i rzekł:~-
6     3, 27|         Witek, Józka zaś pojadała stojący pilnując dokładania, a dzieci
7     3, 32|           zajechała przed ich dom stojący w głębi. Organiścina już
8     3, 34|       stracili - mruknął Mateusz, stojący ze swoimi kamratami.~- Gorzałki
9     4, 45|    ogrodzenie widniał biały dwór, stojący w wyniosłym zagaju modrzewi,