Tom, Rozdzial

1     1, 6 |        gnijące kałuże.~Krótkie; smutne, bezsłoneczne dnie wlekły
2     1, 9 |         z wolna w przerażające, smutne topiele zmroków; wiatr się
3     2, 13|        światło śniegów; lodowe, smutne brzaski roztrzęsły się po
4     2, 15|       często łapała oczami jego smutne spojrzenia, często nasłuchiwała
5     2, 16|     nawet, nic, bo te jego oczy smutne, oczy żałosne, oczy parzące
6     2, 24|  wytrzymania, dnie były ciemne, smutne i tak przejęte pluchą, deszczami,
7     3, 31|         w odrętwiałej cichości, smutne, ogłuchłe, jako te niepłodne
8     3, 33| podniosła na niego oczy dziwnie smutne, ledwie co obeschłe z płaczu.~-
9     4, 40|        jaże Rocho, aby odwrócić smutne myśle od wszystkich, zawołał