Tom, Rozdzial

1     1, 5 |         już szła, zachmurzona i smutna.~- Jaguś, a to przysiądźmy
2     2, 17|        roztrzęsiona i strasznie smutna.~Mróz był zelżał nieco,
3     2, 22| przysłoniony, mrok to jeno, noc smutna i ciężka, przez którą chyba
4     3, 30|  turkoty, padła na wieś dziwnie smutna cichość i pustka; dzień
5     3, 30|       bryka.~Hanka była dziwnie smutna i milcząca, że dopiero kiej
6     4, 37|    zadumywał się nad człowieczą smutną dolą.~Wielu, którzy żyli
7     4, 38|          Chodziła sama, dziwnie smutna i zgnębiona. Nie cieszyły
8     4, 43|         wciąż była nieruchoma i smutna, nie chciała jeść i zdechła
9     4, 43|        do domu srodze zadumana, smutna i jakaś roztęskniona.~-