Tom, Rozdzial

1     2, 21| widziały się kiej te wielgachne słupy z opleśniałej miedzi, majaczące
2     2, 21|  gdziesik ze środka wsi buchały słupy ognia, dymów i skier. Dzwon
3     2, 24|        porozwalany, że jeno dwa słupy sterczały z pogorzeli, opalone
4     2, 25|    siebie i stali kiej te zimne słupy, że jeno serca biły im kołatliwie,
5     3, 27|      przebielały się ze sadów i słupy niebieskich dymów buchały
6     3, 34|         drogach już się kręciły słupy kurzawy, zaś grzmoty rozlegały
7     3, 35|   wypełniać błyskami, biły kiej słupy serdecznego ognia pod stopy
8     3, 36|  nasrożoną twarzą rzucił się na słupy, gotowy bić i zabijać, lecz
9     4, 42|   podnosiły się z wolna modrawe słupy dymów.~- Podjadłbyś se tera,