Tom, Rozdzial

1     2, 16|    zaś Witek, głęboko tknięty słowami, że w noc tę krowy mowę
2     2, 17|   parzył ją oczami, parzył ją słowami, przejmował słodką męką
3     2, 22|       szła duszą, gdzie wiódł słowami, a już najbardziej chwyciła
4     2, 24|       po drodze nad ojcowcymi słowami, że nawet mało zwracała
5     3, 27|    rozmyślając nad Borynowymi słowami, a co trocha zaglądając
6     3, 33|      powoluśku naśmiechliwymi słowami.~- Jazgocz se, pani wójtowo,
7     4, 39|   jęła chlastać przyduszonymi słowami kiejby tym biczem świszczącym:~-
8     4, 46| zasłuchani a jakby opici jego słowami i tak jakoś uroczyści jakby
9     4, 47|   siebie i zakrzyczała, bijąc słowami kieby biczem:~- Cyganisz