Tom, Rozdzial

1     1, 1 | dobrodzieju!~Przypadła mu do kolan roztrzęsioną głową, a łzy jak groch posypały
2     2, 17|       kości ją bolały, blada była, roztrzęsiona i strasznie smutna.~Mróz
3     2, 18|       wszystkich sił, ale była tak roztrzęsiona, że często pod przodkami
4     2, 24|         płatami i przysłonił świat roztrzęsioną, szklistą i przemiękłą płachtą,
5     3, 26|            więcej, tylko podniesła roztrzęsioną rękę i jęła się śpiesznie
6     3, 27|       dudli, grzech!~Zgromiła, tak roztrzęsiona w sobie, że jej się płakać
7     3, 28|          narodu! - mówiła groźnie, roztrzęsiona nagłym strachem o męża.~
8     3, 28|     boleściwym, nieutulonym płaczu roztrzęsiona~Hanka tymczasem opowiadała
9     3, 36|           pewna jego powrotu i tak roztrzęsiona oczekiwaniem, że przytomność