Tom, Rozdzial

1     1, 9 |    martwy, że nawet wiatr nie przegarniał zeschłymi badylami ni chwiał
2     1, 9 |       Antek pod oknem.~A Roch przegarniał raz w raz kijaszkiem wągielki
3     2, 23|   polach, jeno czasami wiater przegarniał miękkim powiewem i kieby
4     3, 28|      z drzewami, a wody stawu przegarniał ze świstem.~Zaraz poszli
5     3, 32|      i cichy, wiater ździebko przegarniał po drzewinach, ale tak mięciutko,
6     3, 33| budzący wszystko na świtaniu; przegarniał zboża pomdlałe, dmuchał
7     3, 34|     stawu.~Leciuchny wiaterek przegarniał pochylone zboża i rzeźwość
8     3, 35| słońce zaszło, chłodny wiater przegarniał zboża, że kłoniły się dzwoniąc
9     4, 45|      dalekie, wiater ździebko przegarniał kłosami, pachniało rozgrzaną