Tom, Rozdzial

1     2, 14|         ani uciecze od męki, ni poratunku uprosi, ni bronić się poradzi -
2     2, 19|        się ze zdumieniem, jakby poratunku szukając, uciekać nawet
3     2, 21|          jakby litości prosił i poratunku. Brzozy targane wichurą
4     2, 22|     zawdy do pomocy bliźniemu i poratunku.~Żył też sobie cicho, spokojnie
5     2, 25|          przyginało jej kark, a poratunku nie było znikąd: ileż to
6     3, 28| pożyczyć do nowego... bo i kto? Poratunku nie ma, Filip przecież w
7     3, 28|    gdzie zarobić, ni grosza, ni poratunku znikąd... Mógłby już to
8     4, 41|    smutku, a pociechy znikąd ni poratunku! Jeno oczy wypłakują i boskiego
9     4, 48|       nie było już zmiłowania i poratunku.~Zabrakło jej w końcu nawet