Tom, Rozdzial

1     2, 16|        wyniesła.~Aż krzyknęli z podziwu, gdy wszedł potem do izby;
2     2, 22|        z piersi z utęsknienia i podziwu.~A na końcu opowiadał o
3     2, 22|       rosa, drżały westchnienia podziwu i tęsknot, dusze się kładły
4     2, 22|     pełen był świętej cichości, podziwu, dobrotliwości i lęku.~Co
5     2, 23| uniesień, że padali na samo dno podziwu i niepamięci.~A potem, powracając
6     3, 28|  Jagustynka aż głową pokiwała z podziwu nad nią spoglądając porozumiewawczo
7     3, 29|        Jagusine, gębę ozwarła z podziwu i markotność ją chyciła.
8     3, 30|         podnosiła na niego oczy podziwu pełne, nie śmiejąc dychać
9     4, 40|       parobku.~Jaże krzyknęły z podziwu na coraz nowe cudności,