Tom, Rozdzial

1     2, 15|      Kuntentna była wielce... Pietruś ino jakiś rozpalony, jeść
2     2, 15|     strapiona i zapłakana, bo Pietruś leżał w gorączce jakoby
3     2, 21|     dziecińskie, jakby to jej Pietruś wołał!~I biegła znowu całą
4     2, 21|            Chłopaki zdrowe?~- Pietruś chorzał bez parę niedziel,
5     4, 40|   jednak coraz bardziej, gdyż Pietruś mu ciążył i jakoś dziwnie
6     4, 40|      i niestrudzenie, aż póki Pietruś nie zastąpi go z kolei...~-
7     4, 40|      się ze łbem opuszczonym, Pietruś chycił się rączynami grzywy,
8     4, 48| ukrzywdzę... obaczysz...~- ...Pietruś, loboga, Pietruś...~Jasio
9     4, 48|              Pietruś, loboga, Pietruś...~Jasio odskoczył i uciekał