Tom, Rozdzial

1     1, 3 |        drogę abo i na zakurzone osty, co zaognionymi oczami kwiatów
2     1, 9 |       turbacja!~I złość jako te osty się pleni, i w bory urasta!~
3     2, 25|        jeno kajś niekaj niby te osty kwarde sterczały smukłe
4     3, 31|       zbóż ognichy się pleniły, osty strzelały w górę, lebiody
5     3, 36|        zastępujące drogę, rwały osty, raniły kamienie, gonił
6     4, 38|       jaskry, a mlecze i krwawe osty, a ognichy i koniczyny,
7     4, 40|   kolano, a kacze ziela i nawet osty puszczały się gęsto kiej
8     4, 41|     został się tylko rumianek i osty!- westchnął żałośnie przysiadając
9     4, 48| matczyne słowa niby te kolczate osty, dławił się nimi, sycąc