Tom, Rozdzial

1     1, 11|      spytała ciszej... z lękliwą nadzieją w sercu...~- Co by zaś markotno
2     2, 13|         się trzepotać radością i nadzieją; patrzyła mu w oczy jak
3     2, 21|         nie oderwie i nie zmoże. Nadzieja w niej rosła wraz z takim
4     3, 29|        na dzień, krzepiąc się tą nadzieją...~Ale chłopy nie powracali
5     3, 32|          radością i pijana zgoła nadzieja rozsadzała jej duszę, że
6     3, 35| rozkołysała jakąś radosną, cichą nadzieją, że nie bacząc na nic poleciała
7     4, 41|       zgoła jakby pijany radosną nadzieją.~A kiej się ździebko uspokoił,
8     4, 43|         tym niemało, ze smutnawą nadzieją spozierając w każden zachód,
9     4, 43|          wieści, a z jakąś cichą nadzieją usłyszenia dzisiaj czegoś