Tom, Rozdzial

1     3, 27|    trwogą czekając, co powie.~- Jęczmiona by siać pierwsze... Do mnie,
2     3, 32|        tu grunt cieplejszy.~- I jęczmiona już im powschodziły, a równe,
3     3, 36| czarniawymi piórami, zaś owsy i jęczmiona, ledwie rozkrzewione, zieleniały
4     4, 37|   rdzawymi wisiorami, czarniawe jęczmiona polśniewały kiej ta woda
5     4, 43|        ledwie odrosły od ziemi, jęczmiona pożółkły, zaś żyta schły
6     4, 45|       folguje Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.~Pogadywali z
7     4, 47|     jakby się prosiły o kosy, a jęczmiona już dochodziły, to co dnia
8     4, 49|     owsy skamlały się o kosy, a jęczmiona dojrzewały prawie na oczach,
9     4, 49|   złotych dni, kiej już zwozili jęczmiona, przechodził przez wieś