Tom, Rozdzial

1     1, 11| przegonów i wrzawy - noc była jasna, księżyc wisiał nad stawem
2     2, 19|     jeden. Prawda to już była jasna i pewna, bo i sam borowy,
3     2, 19|      się ku młynowi.~Noc była jasna, rozgorzała miesięczną poświatą,
4     3, 26| zwiesna ci to szła, jakoby ta jasna pani w słonecznym obleczeniu,
5     3, 26|   krze agrestowe obwiane były jasną, młodziuchną zielenią.~A
6     3, 29|      co dnia, niby ta płachta jasna i obtulna, podnosiła coraz
7     3, 32|    bardzo cudne; na jej głowę jasną, oplecioną warkoczami, co
8     3, 33|    naród śpiewał, wpatrzony w jasną twarz Matki, co wyciągała
9     3, 35|      bez szumu, sypiąc na jej jasną głowę ulewę migotliwych