Tom, Rozdzial

1     2, 22|     czasem następowały długie, głębokie milczenia, że słychać było
2     2, 22|    nikogo nie minie."~Długie a głębokie milczenie padło na wszystkich,
3     2, 23|       warkot i znowu milczenie głębokie a niepokojące zaległo dookoła.~-
4     2, 24|    wszystkie serca, wzburzenie głębokie, srogie kołysało tłumem,
5     2, 24|      jednako wszyscy czuli, to głębokie współczucie dla Hanki, nad
6     2, 24|      Hankę przejmujący chłód i głębokie, modlitewne milczenie, msza
7     4, 37| pilnował - jęknęła Magda przez głębokie szlochania.~- Jagusia sypiała
8     4, 37|        jak ten kamień w morze, głębokie, już go nikto nie wyłowi,
9     4, 47|  zapatrzona przez okno w niebo głębokie, w pola nieobjęte, gdzie